Specjalistyczny Zespół Chorób Płuc i Gruźlicy

Historia pawilonów sanatoryjnych sięga 1870 roku, gdy wybudowana została mała wytwórnia półfabrykatów dla fabryki papieru "Solali". W kolejnych latach w budynkach tych mieściły się przędzalnia wełny, a następnie hotel, który w 1897 roku zakupił wiedeński lekarz Ludwik Jekeles z przeznaczeniem na sanatorium. W 1912 roku, po śmierci żony, doktor Jekeles sprzedał swoją lecznicę II Grupie Górników Polskich z Karwiny, którzy urządzili tu Dom Zdrowia dla swoich członków. Po pierwszej wojnie światowej Dom Zdrowia odkupił Zarząd Okręgowy Kas Chorych w Krakowie i w 1924 roku utworzył w Bystrej zakład leczniczy dla schorzeń układu oddechowego, który istnieje do dnia dzisiejszego. Pod zarządem ZUS zakład został przekształcony w sanatorium przeciwgruźlicze liczące 300 łóżek. Kompleks został znacznie rozbudowany. W 1936 roku rozpoczęto budowę nowego pawilonu leczniczego. Niestety, wybuch II wojny światowej przerwał budowę, która została ukończona dopiero w 1948 roku. Lata powojenne służyły głównie odbudowie istniejących obiektów. Dwa lata później sanatorium zostało przekazane Ministerstwu Zdrowia otrzymując nazwę: "Państwowe Sanatorium Przeciwgruźlicze w Bystrej Śląskiej". Ważnym wydarzeniem w historii sanatorium było utworzenie oddziału torakochirurgicznego, co spowodowało, iż sanatorium w Bystrej stało się znanym ośrodkiem leczenia chorób płuc i gruźlicy w całej Polsce. W 1975 roku po utworzeniu województwa bielskiego, Państwowe Sanatorium Przeciwgruźlicze podniesiono do rangi jednostki wiodącej w pionie przeciwgruźliczym na terenie województwa i otrzymało ono nazwę: "Specjalistyczny Zespół Chorób Płuc i Gruźlicy w Bystrej Śląskiej".

Budynki Szpitala usytuowane są dość wysoko na stoku góry i otoczone lasem. Kilkakrotnie byłem w tym szpitalu jako odwiedzający. Niestety w takim miejscu jedyna ciekawa, miła i godna uwagi rzeczą był widok jaki roztacza się na malowniczą okolicę i pobliskie góry.